Makkahatur

Það er alltaf verið að segja mér að ég eigi að drífa mig að fá mér “Makka!”

“Af hverju?,” segi ég alltaf: “Er komin ný útgáfa af Dark Castle?”

En já…

Á mínum vinnustað eru eiginlega allir sem nota Macintosh-tölvur og við þessi fáu sem erum með PC-tölvur erum lögð í gróft einelti upp á hvern einasta dag. T.d. ef maður er svo óheppinn að lenda í einhverju með tölvuna eða netið hjá sér og bölvar kannski upphátt, þá er Makka-pakkið mætt um leið glottandi að spyrja mann hvað sé að. “Nú já!,” segir það. “Þetta myndi aldrei gerast ef þú værir með Makka!” Þetta getur gert mann alveg brjálaðan.

Það yljaði mér því um hjartaræturnar að sjá að dálkahöfundur breska dagblaðsins Guardian, Charlie Brooker er alvöru PC maður eins og ég. Hann er að skrifa um Makka-auglýsingu sem gengur í Bretlandi (um veika PC-tölvu og hrausta Makka tölvu …hljómar kunnuglega). Charlie missir algjörlega stjórn á sér í þessum pistli sínum og er greinilega með uppsafnaða gremju eins og ég eftir áralangt einelti Makka-pakksins.

I hate Macs. I have always hated Macs. I hate people who use Macs. I even hate people who don’t use Macs but sometimes wish they did. Macs are glorified Fisher-Price activity centres for adults; computers for scaredy cats too nervous to learn how proper computers work; computers for people who earnestly believe in feng shui.

 

The only way to have fun with a Mac is to poke its insufferable owner in the eye. 

 

If you truly believe you need to pick a mobile phone that "says something" about your personality, don't bother. You don't have a personality. A mental illness, maybe - but not a personality.

AJ.