Meiri metnað í viðskiptafréttum takk!

Svona fréttir eins og þessi hér eru allt of algengar. Löng upptalning á einhverjum eignarhaldsfélögum og lýsingar á því hvernig eitt félagið eigi í öðru og svo koll af kolli.

Reyndar er sagt frá því að Björgólfsfeðgar eigi nú engan hlut í TM. Það er oft ekki svo gott að slíkra grundvallarbreytinga sé getið á skýran hátt. Eignarhaldsfélagasúpan er stundum látin nægja.

En það eru margar spuringar sem vakna. Hverju breytir þetta? Hvert var sölugengið? Högnuðust þeir á fjárfestingu sinni? Verða breytingar á stjórn? Hverjir stýra félaginu þá í dag. Tryggir hlutur Kjarrhólma full yfirráð yfir félaginu? Hverjir eiga Sólstafi og Imon ehf. Hvernig hefur gengi TM verið? Segja þessar breytingar okkur eitthvað um fjárfestingastefnu eða breyttar áherslur hjá FL Group eða Björgólfsfeðgum?

Tek fram að ég tryggi hjá TM og er mjög ánægður þar. :)

Björgólfsfeðgar selja hlut sinn í TM

Orðrómur um yfirtökur á breskum fyrirtækjum hluti af umfangsmiklu verðbréfasvindli?

James Harding, viðskiptaritstjóri The Times segir í pistli í dag að svo virðist sem fjárfestar séu auðveld bráð fyrir svindlara sem stundi það að koma af stað fölskum orðrómi um áhuga einhverra tiltekinna óskráðra fjárfestingafélaga eða fjársterkra einstaklinga á almenningshlutafélögum í Bretlandi.

Nefnir hann meðal annars nokkur fyrirtæki sem sum hver hafa verið tíður fréttamatur hér á landi sem möguleg yfirtöku-skotmörk íslenskra fjárfesta. 

Svindlararnir vita sem er, að svona yfirtökuorðrómur ýtir verði hlutabréfa upp um kannski plús/mínus 10% og það má græða vel á slíkri "spá"kaupmennsku. Aðalpunkturinn hjá Harding er hversu feikilega erfitt það sé að refsa fyrir þessa iðju eða fylgjast með henni.

AJ.

Er meiri samþjöppun í bankakerfinu skynsamleg?

Ekki alls fyrir löngu var því slegið upp á forsíðu Morgunblaðsins að áhugi væri á sameiningu Glitnis og Kaupþings.

Margir furðuðu sig á þessari hugmynd enda óvíða jafn fáir sterkir bankar í einu landi eins og hér. Ef stóru viðskiptabönkunum fækkaði úr þremur í tvo til viðbótar við yfistandandi sameiningu sparisjóða þá væri hætt við að verulega drægi úr samkeppni með tilheyrandi neikvæðum áhrifum fyrir viðskiptavini bankakerfisins.

En þetta er líka spurning um að tryggja eðlilega verðmyndun á markaði. T.d. væri spurning hvort það væri ávísun á hættuástand fyrir krónuna ef aðilum á innlendum gjaldeyrismarkaði fækkaði í tvo (þeir eru nú Glitnir, Kaupþing og Landsbankinn).

Það eru víða stórir bankar og vissulega hefur þróunin víðast hvar verið í átt til frekari samþjöppunar. En hvergi á byggðu bóli er hlutdeild bankana slík sem hún er hér. Þessi mynd hér að neðan á við árið 2003. Hlutdeildin hefur eitthvað aukist síðan þá.

Sameining á milli Glitnis, Kaupþings eða Landsbankans hlýtur að teljast vera nær útilokuð ef þetta er skoðað.

Vanþroski íslenskra banka

Stýrivextir eru 14,25% á Íslandi en á sama tíma eru millibankavextir hér u.þ.b. 16%. Að jafnaði ættu þeir alltaf að vera lægri en stýrivextirnir.

Mér skilst að ástæða þess að skortur ríki á millibankamarkaði sé tregða fjármálastofnanna til að lána hvor annarri. Jafnvel þó að þær gætu grætt umtalsverðar fjárhæðir á því miðað við núverandi aðstæður.

Þarna kemur enn og aftur í ljós munurinn á íslenska markaðnum og erlendum mörkuðum. Hér ríkir enn ákveðinn heimóttarstíll. Hér berjast menn enn í klíkum á götuhornum og markaðsbrestirnir standa því óáreittir þrátt fyrir allt tal um frelsisvæðingu viðskiptalífsins. Íslenskt fjármagn er því ekki nærrum því allt frjálst!

Vilja menn mótmæla þessu?

Kauphallarhrun á ári svínsins?

Var að horfa á CNN áðan þar sem kínverskur stjörnufræðingur var að gefa fjárfestum ráð um hvernig þeir gætu best ávaxtað pund sitt á nýja árinu - ári svínsins.

Í stuttu máli þá er árið 2007 svokallað loga-ár eins og öll ártöl sem enda á 7. Það þýðir að hitna mun undir fjárfestum og útlit fyrir mikinn óstöðugleika í kauphöllum heimsins. Dæmi um þetta voru, að sögn stjörnufræðingsins, kauphallarkreppan í New York árið 1987 og Asíukreppan árið 1997.

Aðspurður sagði kínverjinn að öruggast væri að færa allt sitt fé yfir í gull og aðra góðmálma. Ekki kom fram hvort hann væri sjálfur með sitt fé í málmum og gæti hagnast persónulega á að veita þessa ráðgjöf.

Það sem mér fannst hins vegar merkilegra var það sem annar kínverji hafði að segja sem rætt var við í lok fréttarinnar. Þetta var gamall maður og hrumur, með sítt skegg og í rauðum skrautbúning. Sá lýsti því yfir að FENG SHUI væri ekkert nema gömul hjátrú.

Gott að búið sé að kveða upp úr með það loksins.